آمد آيينه را ز رو ببرد                              از سر عشق هاي و هو ببرد

دل ما را  به جستجو ببرد                           از دل جرعه ها سبو ببرد

و سبو جام مرتضايي شد                            و دل هر دوشان خدايي شد

و خدا خواست محترم باشند                     با قدم بوده ، بي عدم باشند

زوج باشند ، يك رقم باشند                       و خدا خواست مال هم باشند

و نباشند جز حبيب همه                            و علي ، فاطمه طبيب همه

همه ديدند شمس تابنده است                    سر به پا از خداش آكنده است

همه گفتند اينكه پاينده است                      به خدا اين خداست يا بنده است

بنده اما چه بنده مولاتر                            بنده اي از تمام آقا تر

گفتم آقا ، علي تصور شد                           و دهان غزل پر از دُر شد

و قصيده كه نانش آجر شد                        كار شاعر به من تفاخر شد

شاعر آمد حضور بنويسد                           از علي با غرور بنويسد

و نداند چه جور بنويسد                            با قلمدان نور بنويسد

نورآمد دوباره همهمه شد                         و علي بود شكل فاطمه شد

فاطمه آمد انقلابي شد                              در دل واژه التهابي شد

نوبت مرد ماهتابي شد                               كه در اين شعر آفتابي شد

آفتابي كه سايۀ سرم است                         عشق او جزء جزء پيكرم است

                                                                                       غلامرضا فاتحي