تازه فهميده ام چرا

بعد از هربار ديدنت

آرزو مي كنم كه داشته باشمت:

ستاره ي دنباله دار مني!

ستاره ي دنباله دار مني

رد مي شوي و دنباله ي چادرت

ديوانه ام مي كند ... .

(عليرضاكاهد)

سكوت آب مي تواند خشكي باشد و فرياد عطش؛
سكوت گندم مي تواند گرسنگي باشد
و غريو پيروزمندانه ي قحط؛
همچنان كه سكوت آفتاب
ظلمات است.
امّا سكوت آدمي فقدان جهان و خداست. ـــ
فرياد را تصوير كن!
عصر مرا تصوير كن …
در منحني تازيانه به نيشخطّ رنج؛
همسايه ي مرا
بيگانه با اميد و خدا؛
و حرمت ما را
كه به دينار و درم بركشيده اند و فروخته.

تمامي الفاظ جهان را در اختيار داشتيم
و آن نگفتيم
كه به كار ايد،
چرا كه تنها يك سُخن، يك سخن در ميانه نبود:
آزادي!
ما نگفتيم
تو تصويرش كن.

(احمد شاملو)